يائل مارتينِس. خودنگاره به‌همراه دخترم ايتسل. گرّرو، مکزيک، 2013
صندوق يوجين اسميت[1] به ياد و گرامي‌داشت ميراث عکاس شناخته‌شده ويليام يوجين اسميت، از سال 1979 با هدف کشف و تشويق عکاسان مستند مستقل پا به عرصه گذشت. اين صندوق در سي سال اوليه‌ي فعاليتش، 303 عکاس منتخب را که در پي کمک براي به سرانجام رساندن پروژه‌هاي بزرگ‌شان بوده‌اند، کمک کرده است. در ميان آنها، 32 برنده از چهارده کشور مختلف بوده‌اند.
رويکرد شرکت‌کنندگان در اين رقابت بايستي مطابق استانداردهاي کاري اسميت باشد: «من يک بدبين مهربانم. اما باور دارم که از اميدوارترين عکاسان نيز هستم. تلاش کرده‌ام که روي حقيقت تعصب داشته باشم. براي رسيدن به اين آرزو، عرق‌هاي زيادي ريخته‌ام. اما به تلاشش مي‌ارزيد.»
اخيراً برندگان جايزه صندوق يوجين اسميت 2019 اعلام شدند. در ادامه نگاهي داريم به آثار برندگان اين جايزه.
يائل مارتينِس. تانيا فرناندز، که اعضاء خانواده‌اش را از دست داده، در اتاق خوابش، گرّرو، مکزيک، 2019
يائل مارتينس. جست‌وجوگران اِل‌فُرته در حال يافتن قبور. سينانُئا، مکزيک، 2018.بر اساس گزارش کميسيون ملي حقوق بشر مکزيک، از سال 2007 بيش از 1300 قبر مخفي کشف شده است. گروهي از خبرنگاران مدعي هستند که تعداد رسمي اعلام شده از سوي دولت بسيار کمتر از ميزان واقعي است. گروه جست‌وجوگران اِل‌فُرته در پي تقاضا براي آزادي اطلاعات، گفته‌اند که بين سال‌هاي 2006 تا 2016 حداقل 1978 قبر مخفي کشف شده است.
يائل مارتينس، برندهي جايزه‌ي صندوق يوجين اسميت 2019
يائل مارتينس[2] در مجموعه‌ي خانه‌اي که خونريزي مي‌کند[3] نگاهي دارد به معضل همه‌گيرِ مفقودشدن هزاران شهروند مکزيکي به‌علت جرايم سازمان‌يافته و تجارت مواد مخدر. اين افراد گم‌شده غالباً مرده تلقي مي‌شوند.
صندوق يوجين اسميت در چهلمين سالگرد تأسيسش، به مارتينز کمک مي‌کند تا فصل آخر پروژه‌ي طولاني‌مدتش را به سرانجام برساند. او در اين پروژه از آن دسته از همسران و مادراني عکاسي مي‌کند که براي يافتن سرنوشت عزيزان‌شان تمامي جنبه‌هاي اجتماعي، فرهنگي و ساختارهاي سياسي مکزيک را زير سؤال مي‌برند. هدف نهايي او، تهيه‌ي يک کار منسجم و کامل است که مسيري تاريخي و واقعي براي مواجهه با خشونتي پيش نهد که جوامع را هم از نظر فيزيکي و هم عاطفي مي‌شکند.
مارتينس گفته است: «دريافت اين جايزه‌ي مهم دستاورد بزرگي براي من است، اما همچنين مسئوليت بالايي به همراه دارد. با اين کمک‌هزينه مي‌توانم صداي همه‌ي آن مادران و خانواده‌هايي باشم که جست‌وجو براي يافتن عزيزان‌شان را ادامه مي‌دهند.»
شان دِيوي. از مجموعه‌ي «در جست‌وجوي آليس»
شان دِيوي. مارتا در خانه، 2017. از مجموعه‌ي مارتا (عکس‌هاي دِيوي از دخترخوانده‌ي نوجوانش مارتا)
شان
دِيوي، برندهي کمک‌هزينه‌ي صندوق يوجين اسميت 2019
شان دِيوي[4] برندهي 5000 دلار از صندوق کمک‌هزينه‌ي يوجين اسميت براي پروژه‌ي ادامه‌دارش شده است. تمرکز پروژه‌ي بلندمدت فقر ذهن[5] روي هزينه‌هاي مالي ناشي از وضع بد اقتصادي دولت است که زندگي ن و کودکان در پهناي بريتانيا را با خطر مواجه کرده.
سازمان
نيويورک‌سيتي سالت، برندهي جايزه‌ي هاوارد چَپنيک 2019
جايزه‌ي 5000 دلاري امسال هاوارد چَپنيک به اليسيا هَنسن[6]، مؤسس نيويورک‌سيتي سالت[7] تعلق گرفت. نيويورک‌سيتي سالت سازماني است که فرصت‌هايي در حوزه‌ي هنرهاي تصويري و امکان ورود به دانشگاه براي جوانان محروم نيويروکي فراهم مي‌کند. اين جايزه از سال 1996، به کساني تعلق مي‌گيرد که در زمينه‌هاي کمک‌رساني به عکاسي خبري فعاليت دارند، از جمله ويرايش تصوير، پژوهش، آموزش و مديريت. نيويورک‌سيتي سالت براي بيش از يک دهه است که از طريق تلفيق آموزش عکاسي حرفه‌اي، تدريس فردبه‌فرد، کارگاه‌هاي آماده‌سازي براي کالج و مشاوره‌ي شغلي، دانش‌آموزان را آماده مي‌کند.
گروهبان بايو، لاگُس از نيروهاي دانشکده افسري، نيجريه، 2018
فاواز اُيِدِجي. افسر ارشد افسر دون‌پايه‌تر را کول کرده است، لاگُس، نيجريه، 2018
فاواز
اُيِدِجي، برندهي جايزه‌ي دانشجويي صندوق يوجين اسميت 2019
فاواز اُيِدِجي[8] نيجريايي، که اخيراً از کالج تکنولوژي يابا فارغ‌التحصيل شده و در حال حاضر دوره‌ي B.A.E در رشته‌ي آموزش تاريخ را در دانشگاه لاگُس مي‌گذراند، موفق به دريافت جايزه‌ي دانشجويي 4000 دلاري صندوق يوجين اسميت براي پروژه‌اش با عنوان Yours in Arms شده است. اين پروژه بررسي مي‌کند که چطور تغيير زمان، شرايط ناپايدار زندگي و تصميمات حکومتي، به‌مرور بر زندگي و آينده‌ي دانشجويان دانشکده‌ي افسري در نيجريه تأثير مي‌گذارد.
مت آيک. مگاچرچ (ابَرکليسا)، بيرمينگم، الاباما، 2015
مت آيک. جمع کردن سگ‌ها، الاباما، 2012
مت آيک، فيناليست ليوني‌ين 2019
پروژه‌ي پيوند پنهان[9] مت آيک[10] مقاله‌عکس‌هايي در چهاربخش هستند که يک بازه‌ي زماني حدوداً 15 ساله را طي مي‌کنند. در اين پروژه، آيک در پي «زنجيره‌ي ايجاد پيوند ميان آمريکايي‌ها در دوران افزايش قطبي‌سازي‌ها» است.
اين جايزه‌ي 2500 دلاري با حمايت بنياد فيليپ و ايديت ليوني‌ين به آن دسته از فيناليست‌هاي جايزه‌ي يوجين اسميت تعلق مي‌گيرد که کارهاشان از سوي داوران «استثنايي و شايسته‌ي تقدير» تلقي شده‌اند.
ناديا شيرا کوئن. کمپ اِل تمپُرال منونيت، کامپِچه، مکزيک، 2018بچه‌هاي خانواده‌ي هَم، قوم‌وخويش‌شان را در يکي از پناهگاه‌هاي کمپ اِل تمپُرال منونيت ملاقات مي‌کنند. خانواده‌هاي منونيتي مي‌توانند بين هشت تا پانزده فرزند داشته باشند و معمولاً با هم رابطه‌اي صميمي دارند.
ناديا شيرا کوئن. کمپ اِل تمپُرال منونيت، مکزيک، 2018خانواده‌ي هَم يک خوک 250 کيلويي را در خانه سلاخي مي‌کنند. آنها اين کار را تنها يک يا دو بار در سال انجام مي‌دهند. بخشي از گوشت را مي‌فروشند، بخشي را براي خانواده کنار مي‌گذارند، و باقي را منجمد مي‌کنند که براي حداقل سه ماه باقي مي‌ماند. منونيت‌ها باور دارند که وقتي خوک‌ها در ماه کوچک[11] سلاخي شوند، گوشت خشک‌تر و لذا براي قصابي راحت‌تر است.
ناديا شيرا کوئن، فيناليست ليوني‌ين 2019
ناديا شيرا کوئن[12] در مجموعه‌ي عسل خدا[13] مهاجرت گسترده‌ي فرقه‌ي مسيحي منونيت[14] به آمريکاي لاتين را مستند و تأثيرات محيطي، بهداشت و مسائل عدالت اجتماعي را پيگيري کرده است.
منبع : سايت عکاسي
درباره این سایت